Customer Reviews

ภาคพิเศษของเซวีน่า ก็ถึงคราวของเรื่องราวของรุ่นลูกๆ หลานๆ ที่ได้ออกมาวาดลวดลายให้เราได้ชม เซวีน่าในวันนี้คือยุคสมัยของเหล่าหนุ่มสาวรุ่นใหม่ที่จะทำให้ความไม่สมบูรณ์แบบคือความสมบูรณ์แบบ ถ้าเห็นชื่อกัลฐิดา จะนึกถึงเซวีน่าทุกครั้งเพราะสำหรับเราถือว่าเรื่องนั้นคือเรื่องที่พี่กัลเขียนออกมาได้ดีที่สุด อ่านกี่รอบๆ ก็ยังชอบ พอเห็นเรื่องใหม่มาอย่างลินคอร์น ไดอะรี ก็หยิบขึ้นมาอ่านทันที คราวนี้เป็นคิวของลูกชายคนโตของเฟมีลกับลีโอ ผู้ที่ถอดทุกอย่างมาจากแม่ไม่ว่าจะพลังและนิสัย โดยเฉพาะการเป็นจอมหลงทิศหลงทาง ทั้งยังกินจุ ชอบให้คนอื่นเลี้ยง(คนแม่ให้คนอื่นเลี้ยงขนม คนลูกให้คนอื่นเลี้ยงข้าว) แต่นิสัยเจ้าเล่ห์ ชอบแกล้งชอบแหย่หาเรื่องคนที่ตัวเองสนใจคงจะได้เชื้อพ่อมาเต็มๆ แต่พอมาถึงฝั่งนางเอก อืม รู้สึกขัดใจจนถึงเกลียดเลยล่ะ แบบที่ว่าน่าผิดหวังจนไม่อยากให้เซวีน่ามีเรื่องของรุ่นลูก เอาแต่ก้มหน้าก้มตากดตัวเองให้จมในปลักโคลน ขี้ขลาดและไม่ยอมเปิดรับอะไรเลย เอาแต่วิ่งหนีอย่างเดียวไม่สมกับที่เป็นคนบาซิลล่า บอกว่าตัวเองไม่เก่งแต่ก็ไม่เคยพยายามฝึกฝน ทำตัวได้โคตรน่าหมั่นไส้จนไม่อยากให้เป็นนางเอก กว่าที่ลินจะเปลี่ยนนิสัยให้เป็นผู้เป็นคนได้ แทบอยากจะวางหนังสือทิ้งอยู่หลายรอบ นี่มันอะไรของคุณเธอ! ความสนุกหายไปเพราะนางเอกเลยนะเนี่ย

ภาคพิเศษของเซวีน่า ก็ถึงคราวของเรื่องราวของรุ่นลูกๆ หลานๆ ที่ได้ออกมาวาดลวดลายให้เราได้ชม เซวีน่าในวันนี้คือยุคสมัยของเหล่าหนุ่มสาวรุ่นใหม่ที่จะทำให้ความไม่สมบูรณ์แบบคือความสมบูรณ์แบบ ถ้าเห็นชื่อกัลฐิดา จะนึกถึงเซวีน่าทุกครั้งเพราะสำหรับเราถือว่าเรื่องนั้นคือเรื่องที่พี่กัลเขียนออกมาได้ดีที่สุด อ่านกี่รอบๆ ก็ยังชอบ พอเห็นเรื่องใหม่มาอย่างลินคอร์น ไดอะรี ก็หยิบขึ้นมาอ่านทันที คราวนี้เป็นคิวของลูกชายคนโตของเฟมีลกับลีโอ ผู้ที่ถอดทุกอย่างมาจากแม่ไม่ว่าจะพลังและนิสัย โดยเฉพาะการเป็นจอมหลงทิศหลงทาง ทั้งยังกินจุ ชอบให้คนอื่นเลี้ยง(คนแม่ให้คนอื่นเลี้ยงขนม คนลูกให้คนอื่นเลี้ยงข้าว) แต่นิสัยเจ้าเล่ห์ ชอบแกล้งชอบแหย่หาเรื่องคนที่ตัวเองสนใจคงจะได้เชื้อพ่อมาเต็มๆ แต่พอมาถึงฝั่งนางเอก อืม รู้สึกขัดใจจนถึงเกลียดเลยล่ะ แบบที่ว่าน่าผิดหวังจนไม่อยากให้เซวีน่ามีเรื่องของรุ่นลูก เอาแต่ก้มหน้าก้มตากดตัวเองให้จมในปลักโคลน ขี้ขลาดและไม่ยอมเปิดรับอะไรเลย เอาแต่วิ่งหนีอย่างเดียวไม่สมกับที่เป็นคนบาซิลล่า บอกว่าตัวเองไม่เก่งแต่ก็ไม่เคยพยายามฝึกฝน ทำตัวได้โคตรน่าหมั่นไส้จนไม่อยากให้เป็นนางเอก กว่าที่ลินจะเปลี่ยนนิสัยให้เป็นผู้เป็นคนได้ แทบอยากจะวางหนังสือทิ้งอยู่หลายรอบ นี่มันอะไรของคุณเธอ! ความสนุกหายไปเพราะนางเอกเลยนะเนี่ย

อ่านเล่ม 1 จบไปก็จำใจต้องอ่านเล่ม 2 เพราะปริศนาต่างๆ ยังไม่คลี่คลาย เล่มนี้พอถูไถดีกว่าเล่มแรก นางเอกมีพัฒนาการทางด้านนิสัยและจิตใจ(คิดอะไรๆ แบบชาวธาตุไฟมากขึ้น) คาเรกเตอร์ของนางเอกก็คล้ายๆ กับเชรี นางเอกในเซวีน่าเล่ม 4 แต่อาจจะไม่ดราม่าเท่า(ดราม่าก็เพราะนางคนเดียว คิดอะไรในแง่ลบตลอด) ซึ่งเป็นคำถามที่ค้างคาใจ ด้วยฐานะตำแหน่งผู้ถือสาส์นแห่งไฟย่อมต้องพอรู้ข้อมูลในเชิงลึกมากกว่าคนอื่นอย่างประวัติศาสตร์แล้วสิ่งที่คนรุ่นก่อนๆ เคยทำไว้ ไม่ได้ช่วยเป็นสิ่งเตือนใจบ้างเลยหรือ ทำไมนางถึงจมอยู่แต่ในเงาของตัวเอง มองทุกอย่างแง่ลบตลอด มาดีขึ้นหน่อยก็หลังจากได้พบพระเอก นิสัยก็เริ่มน่ารักขึ้นส่งผลให้เนื้อหาสนุกตาม แต่ผ่านไปเดี๋ยวเดียวนิสัยชอบปิดกั้นก็โผล่มาอีก จนต้องอ่านข้ามไปเลยก็มี ที่พอปลอบใจได้บ้างก็คงจะเป็นบทบาทของตัวละครเก่าๆ ที่คุ้นเคยโผล่มาหลายๆ คน เรื่องนี้เป็นที่น่าผิดหวังสำหรับตอนพิเศษต่อจากเซวีน่าถึงแม้ท้ายที่สุดนางเอกจะมีความกล้าหาญมากขึ้นแต่ถ้าไม่มีพระเอก นางก็คงจะกดตัวเองให้อยู่แต่คำว่าไม่เก่ง หวาดกลัวพลังของตัวเองแต่ไม่เคยค้นหาว่าทำอะไรได้บ้าง ภูมิหลังของคนอื่นๆ ดราม่ายิ่งกว่าแต่นางทำเหมือนตัวเองทุกข์อยู่คนเดียว อา บ่นให้แต่นางเอกคนเดียวเลยนะเนี่ย เป็นจุดเสียที่ทำให้ไม่อยากจะกลับมาอ่านอีก สำหรับแฟนๆ เซวีน่าจะคิดยังไงเราไม่รู้ แต่สำหรับเราเรื่องนี้คงอ่านแค่รอบเดียว

อ่านเล่ม 1 จบไปก็จำใจต้องอ่านเล่ม 2 เพราะปริศนาต่างๆ ยังไม่คลี่คลาย เล่มนี้พอถูไถดีกว่าเล่มแรก นางเอกมีพัฒนาการทางด้านนิสัยและจิตใจ(คิดอะไรๆ แบบชาวธาตุไฟมากขึ้น) คาเรกเตอร์ของนางเอกก็คล้ายๆ กับเชรี นางเอกในเซวีน่าเล่ม 4 แต่อาจจะไม่ดราม่าเท่า(ดราม่าก็เพราะนางคนเดียว คิดอะไรในแง่ลบตลอด) ซึ่งเป็นคำถามที่ค้างคาใจ ด้วยฐานะตำแหน่งผู้ถือสาส์นแห่งไฟย่อมต้องพอรู้ข้อมูลในเชิงลึกมากกว่าคนอื่นอย่างประวัติศาสตร์แล้วสิ่งที่คนรุ่นก่อนๆ เคยทำไว้ ไม่ได้ช่วยเป็นสิ่งเตือนใจบ้างเลยหรือ ทำไมนางถึงจมอยู่แต่ในเงาของตัวเอง มองทุกอย่างแง่ลบตลอด มาดีขึ้นหน่อยก็หลังจากได้พบพระเอก นิสัยก็เริ่มน่ารักขึ้นส่งผลให้เนื้อหาสนุกตาม แต่ผ่านไปเดี๋ยวเดียวนิสัยชอบปิดกั้นก็โผล่มาอีก จนต้องอ่านข้ามไปเลยก็มี ที่พอปลอบใจได้บ้างก็คงจะเป็นบทบาทของตัวละครเก่าๆ ที่คุ้นเคยโผล่มาหลายๆ คน เรื่องนี้เป็นที่น่าผิดหวังสำหรับตอนพิเศษต่อจากเซวีน่าถึงแม้ท้ายที่สุดนางเอกจะมีความกล้าหาญมากขึ้นแต่ถ้าไม่มีพระเอก นางก็คงจะกดตัวเองให้อยู่แต่คำว่าไม่เก่ง หวาดกลัวพลังของตัวเองแต่ไม่เคยค้นหาว่าทำอะไรได้บ้าง ภูมิหลังของคนอื่นๆ ดราม่ายิ่งกว่าแต่นางทำเหมือนตัวเองทุกข์อยู่คนเดียว อา บ่นให้แต่นางเอกคนเดียวเลยนะเนี่ย เป็นจุดเสียที่ทำให้ไม่อยากจะกลับมาอ่านอีก สำหรับแฟนๆ เซวีน่าจะคิดยังไงเราไม่รู้ แต่สำหรับเราเรื่องนี้คงอ่านแค่รอบเดียว

อีกหนึ่งผลงานของรอมแพงที่การันตีความสนุก ความแปลกแหวกแนวของตัวละครโดยเฉพาะนางเอกที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ เมื่อเห็นชื่อคนเขียนก็ชวนให้หยิบขึ้นมาอ่านและก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง เป็นแนวป่าหิมพานต์เซตเดียวกันกับปักษานาคา ยมธิดา ตัวละครเก่าๆ จะโผล่มาแจมบ้างพร้อมความฮา โดยเฉพาะหนูน้ำที่โผล่มาทักทายให้พอหายคิดถึงแล้วยังเรียกพระเอกของเราว่าพระพฤหัสไม่สระผม(พฤหัสบดี...สะ-บอ-ดี เลยไม่สระ ฮา) แต่พระเอกของเรานี่สิดันเป็นพวกเก็บกดจากการช้ำรักหรือเจ็บใจก็ไม่รู้ที่เมียหนีไปถึงสองครั้งสองหน กว่าจะเปิดใจ(รู้ตัว)ก็ต้องใช้ตัวช่วย(มือที่สาม) เกือบจะได้ตั้งไฟต้มน้ำทำมาม่า แต่พอความสัมพันธ์จะเริ่มพัฒนาก็ดันมีเรื่อง(เมียเก่า)เข้ามา ขัดใจคนช่วยลุ้นจริงๆ ยังดีที่นางเอกมีจิตใจเข้มแข็ง(ถึงช่วงหนึ่งจะทำตัวงี่เง่าไปหน่อย) เรื่องเลยผ่านไปด้วยดี ตัวละครอื่นๆ ก็ถือเป็นสีสันที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกและมีเสน่ห์ในแบบที่ไม่เหมือนกัน แต่ที่จุดฮาที่สุดของเรื่องคงจะไม่พ้นภารกิจของก๊วนนางเอกที่พาเงิบกันเป็นแถบๆ ในเมื่อสถานที่ต้องการตามหาดันเป็นที่ๆ ตัวเองจากมาในตอนแรก ถือเป็นจุดพลิกของเรื่องที่ทำฮาจนลืมความหน่วงที่ก่อตัวระหว่างคู่พระ-นางไปชั่วคราว แล้วพอถึงฉากหวานๆ ท่านศรวรรณะ(เทพพฤหัสบดี)ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เคลิ้มไม่แพ้พระเอกของรอมแพงเรื่องอื่นๆ ถึงจะเสียดายฉากสวีทมีนิดเดียวก็เถอะ

อีกหนึ่งผลงานของรอมแพงที่การันตีความสนุก ความแปลกแหวกแนวของตัวละครโดยเฉพาะนางเอกที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ เมื่อเห็นชื่อคนเขียนก็ชวนให้หยิบขึ้นมาอ่านและก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง เป็นแนวป่าหิมพานต์เซตเดียวกันกับปักษานาคา ยมธิดา ตัวละครเก่าๆ จะโผล่มาแจมบ้างพร้อมความฮา โดยเฉพาะหนูน้ำที่โผล่มาทักทายให้พอหายคิดถึงแล้วยังเรียกพระเอกของเราว่าพระพฤหัสไม่สระผม(พฤหัสบดี...สะ-บอ-ดี เลยไม่สระ ฮา) แต่พระเอกของเรานี่สิดันเป็นพวกเก็บกดจากการช้ำรักหรือเจ็บใจก็ไม่รู้ที่เมียหนีไปถึงสองครั้งสองหน กว่าจะเปิดใจ(รู้ตัว)ก็ต้องใช้ตัวช่วย(มือที่สาม) เกือบจะได้ตั้งไฟต้มน้ำทำมาม่า แต่พอความสัมพันธ์จะเริ่มพัฒนาก็ดันมีเรื่อง(เมียเก่า)เข้ามา ขัดใจคนช่วยลุ้นจริงๆ ยังดีที่นางเอกมีจิตใจเข้มแข็ง(ถึงช่วงหนึ่งจะทำตัวงี่เง่าไปหน่อย) เรื่องเลยผ่านไปด้วยดี ตัวละครอื่นๆ ก็ถือเป็นสีสันที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกและมีเสน่ห์ในแบบที่ไม่เหมือนกัน แต่ที่จุดฮาที่สุดของเรื่องคงจะไม่พ้นภารกิจของก๊วนนางเอกที่พาเงิบกันเป็นแถบๆ ในเมื่อสถานที่ต้องการตามหาดันเป็นที่ๆ ตัวเองจากมาในตอนแรก ถือเป็นจุดพลิกของเรื่องที่ทำฮาจนลืมความหน่วงที่ก่อตัวระหว่างคู่พระ-นางไปชั่วคราว แล้วพอถึงฉากหวานๆ ท่านศรวรรณะ(เทพพฤหัสบดี)ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เคลิ้มไม่แพ้พระเอกของรอมแพงเรื่องอื่นๆ ถึงจะเสียดายฉากสวีทมีนิดเดียวก็เถอะ

หลายๆ เรื่องบอกอิมเมจนางเอก ห้าวอย่างนู่น โหดอย่างนี้ แต่พอถึงสถานการณ์หนึ่งก็ไม่ต่างจากนางเอกทั่วๆ ไป(รู้นะว่าหมายความว่าไง) แต่เรื่องนี้ขอบอกเลยว่า สมชื่อยัยจอมโหดของจริง ! ของแท้ ! แบบที่เคยโหดยังไงก็ยังโหดยังงั้น เสมอต้นเสมอปลาย นางชอบต่อยตีและแม้แต่ผู้ชายก็ยังล้มได้ อดีตเป็นถึงขาโหดสร้างตำนานจนเป็นที่เล่าลือ ถ้าดูจากครอบครัวยิ่งน่าทึ่งแทบตกตะลึงพูดไม่ออก เป็นนางเอกที่เข้าขั้นคำว่าผู้หญิงป่าเถื่อนมากๆ ทั้งชอบกินเหล้า สูบบุหรี่ พูดคำหยาบ ใช้กำลัง เป็นปีศาจร้ายในคราบนางฟ้า(หล่อนสวยมาก) พอมีแฟนก็ดันแอ๊บเป็นผู้หญิงเรียบร้อยใสๆ แล้วยังต้องทำเนียนไปสอนหนังสือเด็กมอปลาย ปรอทความเครียดก็ยิ่งสะสม แล้วธาตุแท้ก็ดันแตกเพราะเด็กน้อยผู้หล่อเหลาของเรา(กินหรือไม่กินเด็กไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เด็กมันจ้องจะงาบอยู่) แรกๆ ก็แทบจะอยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะเหม็นขี้หน้ากัน อย่างว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำอีท่าไหนพอเด็กน้อยหัวเงินจอมเย็นชาตกหลุมรักอาจารย์สาวเจ้าตัวดันทำตัวมุ้งมิ้งน่าฟัดมาก ฉากเรียกเลือดเยอะจริงๆ ทั้งเท่ห์ น่ารัก เห็นแล้วพี่สาวอยากเอาไปเก็บที่บ้าน >_< แอบมีดราม่าหน่อยๆ แต่ด้วยนิสัยของเจ๊ซึงฮยอนที่มีบทบาทเป็นราชินีผู้ครองโลก พูดไม่กี่คำทุกคนยังต้องยอมสงบ(ถึงเจ๊แกจะเป็นฝ่ายผิดก็ตาม) สนุกเข้มข้นตั้งแต่เล่ม 1 ยันเล่ม 4 เป็นหนังสือเก่าที่หาอ่านและหาซื้อค่อนข้างยาก อยากให้ตีพิมพ์ใหม่อีกรอบจัง

หลายๆ เรื่องบอกอิมเมจนางเอก ห้าวอย่างนู่น โหดอย่างนี้ แต่พอถึงสถานการณ์หนึ่งก็ไม่ต่างจากนางเอกทั่วๆ ไป(รู้นะว่าหมายความว่าไง) แต่เรื่องนี้ขอบอกเลยว่า สมชื่อยัยจอมโหดของจริง ! ของแท้ ! แบบที่เคยโหดยังไงก็ยังโหดยังงั้น เสมอต้นเสมอปลาย นางชอบต่อยตีและแม้แต่ผู้ชายก็ยังล้มได้ อดีตเป็นถึงขาโหดสร้างตำนานจนเป็นที่เล่าลือ ถ้าดูจากครอบครัวยิ่งน่าทึ่งแทบตกตะลึงพูดไม่ออก เป็นนางเอกที่เข้าขั้นคำว่าผู้หญิงป่าเถื่อนมากๆ ทั้งชอบกินเหล้า สูบบุหรี่ พูดคำหยาบ ใช้กำลัง เป็นปีศาจร้ายในคราบนางฟ้า(หล่อนสวยมาก) พอมีแฟนก็ดันแอ๊บเป็นผู้หญิงเรียบร้อยใสๆ แล้วยังต้องทำเนียนไปสอนหนังสือเด็กมอปลาย ปรอทความเครียดก็ยิ่งสะสม แล้วธาตุแท้ก็ดันแตกเพราะเด็กน้อยผู้หล่อเหลาของเรา(กินหรือไม่กินเด็กไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เด็กมันจ้องจะงาบอยู่) แรกๆ ก็แทบจะอยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะเหม็นขี้หน้ากัน อย่างว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำอีท่าไหนพอเด็กน้อยหัวเงินจอมเย็นชาตกหลุมรักอาจารย์สาวเจ้าตัวดันทำตัวมุ้งมิ้งน่าฟัดมาก ฉากเรียกเลือดเยอะจริงๆ ทั้งเท่ห์ น่ารัก เห็นแล้วพี่สาวอยากเอาไปเก็บที่บ้าน >_< แอบมีดราม่าหน่อยๆ แต่ด้วยนิสัยของเจ๊ซึงฮยอนที่มีบทบาทเป็นราชินีผู้ครองโลก พูดไม่กี่คำทุกคนยังต้องยอมสงบ(ถึงเจ๊แกจะเป็นฝ่ายผิดก็ตาม) สนุกเข้มข้นตั้งแต่เล่ม 1 ยันเล่ม 4 เป็นหนังสือเก่าที่หาอ่านและหาซื้อค่อนข้างยาก อยากให้ตีพิมพ์ใหม่อีกรอบจัง

ถ้าพูดถึงความรักของเหล่าชนชั้นสูง เจ้าชาย เจ้าหญิง ตามสไตล์ของ ณ บ้านวรรณกรรม ก็คงไม่พ้นคำว่า ลิเก๊ ลิเก แต่กลับมีเสน่ห์อันน่าตรึงใจ น่าหลงใหล ชวนให้เพ้อฝัน ใช้คำบรรยาย เปรียบเปรยด้วยภาษาที่สลักสลวย ในเรื่องนี้นางเอกอยู่ในช่วงวัยสดใสเหมือนดอกไม้แรกแย้ม แรกๆ อาจจะซุกซนไม่ประสีประสาไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน อะไรหลายๆ อย่างก็ช่วยกล่อมเกลาให้เจ้าหญิงองค์น้อยเข้มแข็ง แล้วยิ่งมีพระเอกมาช่วยแนะ จะว่าไปเหมือนพระเอกของเรากำลังเลี้ยงต้อยไงก็ไม่รู้ อ่านจนจบก็ยังเดาไม่ออกว่าคุณท่านตกหลุมรักนางเอกได้ยังไง หรือหมอนี่แอบจิตตกหลุมรักตั้งแต่ยังไม่เจอหน้าหรืออาจจะเป็นรักแรกพบล่ะมั้ง พระเอกเป็นคนที่มีความสามารถมาก เจ้าชายผู้เก่งกาจ นิสัยดี แต่ก็แอบเจ้าเล่ห์กับนางเอกแบบที่บางทีก็ยังตามไม่ทัน โดยเฉพาะตอนบอกรัก ‘…จะให้หม่อมฉันทูลขอแต่งงานตอนนี้หรือจะรอเป็นพระจักรพรรดีนีแล้วต้องมาขอหม่อมฉันแต่งงาน’ เจอแบบนี้ตายเลยค่ะ ดาเมจพุ่งชนด้วยความแรง นางเอกยังอ้าปากพะงาบๆ หมดมาดเจ้าหญิงคนเก่ง คือคงจะสงสัย อะไร? ยังไง? เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีท่าทีแสดงออกว่ารักว่าชอบ(มีแต่เจ้าตัวที่ดูไม่ออก) แล้วสุดท้ายพระเอกก็โมเมมัดมือชกเลย เพราะปฏิเสธยังไงสุดท้ายก็แต่งกันอยู่ดี ก็เล่นวางแผนไว้ซะดิบดี(ที่พระเอกถูกเรียกตัวมาประเทศนางเอกก็เพื่อมาดูตัว) ไม่รู้ว่าทำไมตระกูลนางเอกถึงคลอดลูกออกมามีแต่ลูกสาวแล้วยังเป็นลูกโทน ผู้ชายก็เลยต้องแต่งเข้า ชอบตรงนี้แหละ

ถ้าพูดถึงความรักของเหล่าชนชั้นสูง เจ้าชาย เจ้าหญิง ตามสไตล์ของ ณ บ้านวรรณกรรม ก็คงไม่พ้นคำว่า ลิเก๊ ลิเก แต่กลับมีเสน่ห์อันน่าตรึงใจ น่าหลงใหล ชวนให้เพ้อฝัน ใช้คำบรรยาย เปรียบเปรยด้วยภาษาที่สลักสลวย ในเรื่องนี้นางเอกอยู่ในช่วงวัยสดใสเหมือนดอกไม้แรกแย้ม แรกๆ อาจจะซุกซนไม่ประสีประสาไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน อะไรหลายๆ อย่างก็ช่วยกล่อมเกลาให้เจ้าหญิงองค์น้อยเข้มแข็ง แล้วยิ่งมีพระเอกมาช่วยแนะ จะว่าไปเหมือนพระเอกของเรากำลังเลี้ยงต้อยไงก็ไม่รู้ อ่านจนจบก็ยังเดาไม่ออกว่าคุณท่านตกหลุมรักนางเอกได้ยังไง หรือหมอนี่แอบจิตตกหลุมรักตั้งแต่ยังไม่เจอหน้าหรืออาจจะเป็นรักแรกพบล่ะมั้ง พระเอกเป็นคนที่มีความสามารถมาก เจ้าชายผู้เก่งกาจ นิสัยดี แต่ก็แอบเจ้าเล่ห์กับนางเอกแบบที่บางทีก็ยังตามไม่ทัน โดยเฉพาะตอนบอกรัก ‘…จะให้หม่อมฉันทูลขอแต่งงานตอนนี้หรือจะรอเป็นพระจักรพรรดีนีแล้วต้องมาขอหม่อมฉันแต่งงาน’ เจอแบบนี้ตายเลยค่ะ ดาเมจพุ่งชนด้วยความแรง นางเอกยังอ้าปากพะงาบๆ หมดมาดเจ้าหญิงคนเก่ง คือคงจะสงสัย อะไร? ยังไง? เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีท่าทีแสดงออกว่ารักว่าชอบ(มีแต่เจ้าตัวที่ดูไม่ออก) แล้วสุดท้ายพระเอกก็โมเมมัดมือชกเลย เพราะปฏิเสธยังไงสุดท้ายก็แต่งกันอยู่ดี ก็เล่นวางแผนไว้ซะดิบดี(ที่พระเอกถูกเรียกตัวมาประเทศนางเอกก็เพื่อมาดูตัว) ไม่รู้ว่าทำไมตระกูลนางเอกถึงคลอดลูกออกมามีแต่ลูกสาวแล้วยังเป็นลูกโทน ผู้ชายก็เลยต้องแต่งเข้า ชอบตรงนี้แหละ

นิยายดีๆ จากนักเขียนนาม รอมแพง ที่คราวนี่มาด้วยพล็อตแนวลึกลับที่ซ่อนปมดราม่าแต่ยังคงความฮาแบบคาดไม่ถึง ตัวละครมีสีสันโดยเฉพาะเพื่อนนางเอกที่แก่นแก้วเหมือนม้าดีดกะโหลก(ชาติก่อนเกิดเป็นม้า) รอมแพงเป็นนักเขียนในดวงใจของเราเลยก็ว่าได้ เขียนได้น่าอ่านทุกเรื่อง เนื้อหาไม่เวิ่นเว้อยืดเยื้อหรือดราม่าจนเกินไป นางเอกก็มักมีนิสัยเป็นเอกลักษณ์โดยเฉพาะความกล้าหาญ เข้มแข็งพร้อมรับทุกสถานการณ์ แล้วบางทีก็มีความคิดที่ไม่เหมือนใคร ทำให้คนอื่นคาดไม่ถึงเสมอ ในเรื่องนี้เนื้อหาเหมือนจะดราม่าแต่ก็ไม่ดราม่า พอคลายปมออกมาก็เล่นเอาคนอ่านทั้งฮา ทั้งเงิบด้วยความคาดไม่ถึง(คนที่เงิบไปไม่เป็นเห็นจะเป็นผี เพราะชีอุตส่าห์ก่อดราม่าใส่เต็มที่แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด) ไม่นึกว่าเรื่องจะพลิกล็อคแบบนี้ ความหน่วง ความเศร้าก่อนหน้าหายวับไปทันที ฮาน้ำตาแตกเลยล่ะงานนี้ อย่างว่าแหละผู้หญิงสมัยโบราณเป็นประเภทเจ้าน้ำตา คิดเองเออเอง หูเบา โวยวายไว้ก่อนค่อยถามทีหลังแล้วชอบตีโพยตีพายตามแบบฉบับนิสัยนางเอกทั่วๆ ไปเห็นแล้วรู้สึกหน่าย(ดีที่ไม่ใช่นางเอก เป็นแค่ตัวเอก) ส่วนพระเอกของเราก็แสนดี๊ แสนดี สุภาพบุรุษ(แต่ก็แอบมือไว) โดนนางเอกเกลียดขี้หน้าเพราะเข้าใจผิดก็ยังรับมืออย่างใจเย็น แต่ในบางมุมก็แสนเจ้าเล่ห์ แอบเนียนขุดหลุมดักให้นางเอกตกใส่ ร้ายกาจมากขอบอก! ไม่รู้ว่าพอทำเป็นบทละครจะออกมาแบบไหน แต่ที่แน่ๆ คงไม่ขอดูเพราะรู้สึกผิดหวังกับละครตั้งแต่ดาวเกี้ยวเดือน คีตโลกา

นิยายดีๆ จากนักเขียนนาม รอมแพง ที่คราวนี่มาด้วยพล็อตแนวลึกลับที่ซ่อนปมดราม่าแต่ยังคงความฮาแบบคาดไม่ถึง ตัวละครมีสีสันโดยเฉพาะเพื่อนนางเอกที่แก่นแก้วเหมือนม้าดีดกะโหลก(ชาติก่อนเกิดเป็นม้า) รอมแพงเป็นนักเขียนในดวงใจของเราเลยก็ว่าได้ เขียนได้น่าอ่านทุกเรื่อง เนื้อหาไม่เวิ่นเว้อยืดเยื้อหรือดราม่าจนเกินไป นางเอกก็มักมีนิสัยเป็นเอกลักษณ์โดยเฉพาะความกล้าหาญ เข้มแข็งพร้อมรับทุกสถานการณ์ แล้วบางทีก็มีความคิดที่ไม่เหมือนใคร ทำให้คนอื่นคาดไม่ถึงเสมอ ในเรื่องนี้เนื้อหาเหมือนจะดราม่าแต่ก็ไม่ดราม่า พอคลายปมออกมาก็เล่นเอาคนอ่านทั้งฮา ทั้งเงิบด้วยความคาดไม่ถึง(คนที่เงิบไปไม่เป็นเห็นจะเป็นผี เพราะชีอุตส่าห์ก่อดราม่าใส่เต็มที่แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด) ไม่นึกว่าเรื่องจะพลิกล็อคแบบนี้ ความหน่วง ความเศร้าก่อนหน้าหายวับไปทันที ฮาน้ำตาแตกเลยล่ะงานนี้ อย่างว่าแหละผู้หญิงสมัยโบราณเป็นประเภทเจ้าน้ำตา คิดเองเออเอง หูเบา โวยวายไว้ก่อนค่อยถามทีหลังแล้วชอบตีโพยตีพายตามแบบฉบับนิสัยนางเอกทั่วๆ ไปเห็นแล้วรู้สึกหน่าย(ดีที่ไม่ใช่นางเอก เป็นแค่ตัวเอก) ส่วนพระเอกของเราก็แสนดี๊ แสนดี สุภาพบุรุษ(แต่ก็แอบมือไว) โดนนางเอกเกลียดขี้หน้าเพราะเข้าใจผิดก็ยังรับมืออย่างใจเย็น แต่ในบางมุมก็แสนเจ้าเล่ห์ แอบเนียนขุดหลุมดักให้นางเอกตกใส่ ร้ายกาจมากขอบอก! ไม่รู้ว่าพอทำเป็นบทละครจะออกมาแบบไหน แต่ที่แน่ๆ คงไม่ขอดูเพราะรู้สึกผิดหวังกับละครตั้งแต่ดาวเกี้ยวเดือน คีตโลกา

ไอความรักละมุนท่ามกลางสงครามความขัดแย้ง แม้ไม่เอื้อนเอ่ยวาจาเพียงสบตาก็ตราตรึงในทรวง นิยายที่น่าประทับใจอีกเรื่องหนึ่งที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง สงครามแย่งชิงแต่กลับก่อเกิดเมล็ดพันธุ์ของความรักในหัวใจคนคู่หนึ่ง เนื้อหาค่อนข้างเศร้า บีบรัดหัวใจ แต่ก็แฝงแง่คิดดีๆ มากมาย สะท้อนให้เห็นในมุมของกลุ่มคนเล็กๆ ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องพวกพ้องและแผ่นดินเกิด ทั้งๆ ที่พวกเขาเคยอยู่อย่างสงบ แต่เพราะความละโมบโลภมาก อยากได้อยากมีในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน จึงใช้สงครามเป็นฉากหน้า อ่านไปอาจจะขัดตาเพราะไม่ได้บรรยายใช้คำไทยตรงๆ แต่จะใช้คำเหมือนภาษาพื้นบ้านทางภาคเหนือมาบรรยาย แรกๆ จะเขียนความหมายไว้แต่พอกลางๆ เรื่องก็ไม่มีให้แต่ความหมายพอคาดเดาได้ ถ้าพอรู้ภาษาเหนือก็จะยิ่งสนุก แต่โดยรวมๆ แล้วสนุกและถือเป็นเสน่ห์อีกอย่างของนิยายที่ชวนให้น่าติดตาม ในช่วงเหตุการณ์อันตรายและยากลำบากมักก่อเกิดมิตรภาพ ต่างฝ่ายต่างก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความอ่อนโยน กล้าหาญของนายญิ้งแห่งไร่ชาสองปี้น้องได้ประทับตราตรึงภายในหัวใจนอเก้น(นาเคนทร์) ชายหนุ่มผู้ดุดัน เก่งกล้าปานใดแต่ต่อหน้าผู้หญิงของเขาก็ต้องยอมสยบแทบเท้านาง ชอบมากตรงนี้แหละ ในเรื่องมีขับลำนำของชนเผ่านาคาทำนองเพราะมาก โรแมนติกสุดๆ พระเอกของเราเป็นประเภทไม่ค่อยพูดแต่จะแสดงออกมาให้เห็น แต่พูดทีก็เล่นเอาหัวใจนายญิ้งแทบละลายเพราะพ่อคุณไม่มีอ้อมค้อม ชอบตอนท้ายนอเก้นน่ารักมาก แอบหนีประชุมไปซุกตักนางเอก ดูไปก็เสียภาพพจน์ของหัวหน้าเผ่าจริงๆ(ถ้ามีคนนอกเห็นนะ)

ไอความรักละมุนท่ามกลางสงครามความขัดแย้ง แม้ไม่เอื้อนเอ่ยวาจาเพียงสบตาก็ตราตรึงในทรวง นิยายที่น่าประทับใจอีกเรื่องหนึ่งที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง สงครามแย่งชิงแต่กลับก่อเกิดเมล็ดพันธุ์ของความรักในหัวใจคนคู่หนึ่ง เนื้อหาค่อนข้างเศร้า บีบรัดหัวใจ แต่ก็แฝงแง่คิดดีๆ มากมาย สะท้อนให้เห็นในมุมของกลุ่มคนเล็กๆ ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องพวกพ้องและแผ่นดินเกิด ทั้งๆ ที่พวกเขาเคยอยู่อย่างสงบ แต่เพราะความละโมบโลภมาก อยากได้อยากมีในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน จึงใช้สงครามเป็นฉากหน้า อ่านไปอาจจะขัดตาเพราะไม่ได้บรรยายใช้คำไทยตรงๆ แต่จะใช้คำเหมือนภาษาพื้นบ้านทางภาคเหนือมาบรรยาย แรกๆ จะเขียนความหมายไว้แต่พอกลางๆ เรื่องก็ไม่มีให้แต่ความหมายพอคาดเดาได้ ถ้าพอรู้ภาษาเหนือก็จะยิ่งสนุก แต่โดยรวมๆ แล้วสนุกและถือเป็นเสน่ห์อีกอย่างของนิยายที่ชวนให้น่าติดตาม ในช่วงเหตุการณ์อันตรายและยากลำบากมักก่อเกิดมิตรภาพ ต่างฝ่ายต่างก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความอ่อนโยน กล้าหาญของนายญิ้งแห่งไร่ชาสองปี้น้องได้ประทับตราตรึงภายในหัวใจนอเก้น(นาเคนทร์) ชายหนุ่มผู้ดุดัน เก่งกล้าปานใดแต่ต่อหน้าผู้หญิงของเขาก็ต้องยอมสยบแทบเท้านาง ชอบมากตรงนี้แหละ ในเรื่องมีขับลำนำของชนเผ่านาคาทำนองเพราะมาก โรแมนติกสุดๆ พระเอกของเราเป็นประเภทไม่ค่อยพูดแต่จะแสดงออกมาให้เห็น แต่พูดทีก็เล่นเอาหัวใจนายญิ้งแทบละลายเพราะพ่อคุณไม่มีอ้อมค้อม ชอบตอนท้ายนอเก้นน่ารักมาก แอบหนีประชุมไปซุกตักนางเอก ดูไปก็เสียภาพพจน์ของหัวหน้าเผ่าจริงๆ(ถ้ามีคนนอกเห็นนะ)

ถ้าพูดถึงสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ทุกคนก็คงจะพอรู้ดีว่าสำนวนเนื้อหาจะเป็นแนวไหนซึ่งสำนวนของนักเขียนแต่ละท่านก็เป็นเอกลักษณ์ต่างกันไป สำหรับเรื่องนี้เนื้อหาไม่เน้นพวกความรักของหนุ่มสาวหรืออาจจะไม่มีเลยด้วยซ้ำแล้วแต่คนจะอ่านว่าเข้าใจความคิดของคู่พระ-นางแบบไหน สำหรับเราเรื่องนี้ถือว่าสนุกและประทับใจมาก ถึงจะอ่านจบไปนานแล้วแต่ก็ยังสามารถหยิบมาอ่านได้ใหม่โดยไม่เบื่อเลย ทุกตัวษรต่างมีแง่คิดดีๆ ชวนให้คบคิดและวิเคราะห์ตาม หลักปรัชญาในเรื่องก็อธิบายได้สมเหตุสมผล เข้าใจง่าย ความสัมพันธ์ของตัวละครก็เน้นหนักไปทางด้านการถกเถียง ชิงไหวพริบ ประลองความรู้ของคู่พระ-นางโดยมีเจ้าชายน้อยเป็นสื่อกลาง ก่อนจะจะมีสถานการณ์หลายอย่างเข้ามาจนต้องหันมาช่วยกันสร้างรากฐานมั่นคงให้กับเจ้าชายองค์น้อย โดยที่หลายๆ อย่างพระเอกของเราก็เตรียมไว้ล่วงหน้าราวนกรู้ เห็นแล้วก็หมั่นไส้ ทำท่าสงบเสงี่ยมเจียมตัวหลอกให้คนอื่นตายใจ(ยกเว้นนางเอกที่รู้ทันกันอยู่แล้ว) แต่ใครจะรู้ว่าที่แท้ นี่นะคือหมาป่าห่มหนังแกะชัดๆ เจ้าชายน้อยของเราก็น่ารักมากเหมือนเจ้าตัวจำไม แต่คำถามแต่ละข้อราวกับนักปราชญ์น้อยมาเอง เหมือนวันๆ จะเอาแต่เล่นแต่กลับไม่ใช่ การกระทำทุกอย่างแฝงไปด้วยความหมาย แม้จะเจอเรื่องสาหัสกลับยืดอกรับมืออย่างเข้มแข็งสมกับหน่อเนื้อกษัตริย์ ถือว่าเป็นเด็กที่น่าสงสารหนึ่งเลยทีเดียว ส่วนตอนท้ายก็ปล่อยให้เป็นไปตามจินตนาการของเราว่าอยากให้คู่พระ-นางได้ลงเอยกันหรือเปล่า เพราะความเป็นไปได้ก็มีสูงมากทีเดียวอยู่ที่ว่าพระเอกเราจะกล้าเอื้อมเด็ดดอกฟ้าหรือเปล่า(ขนาดโดนจับหัวจะพาดตะแลงแกรงเพราะเขียนหนังสือการเป็นกบฏ ตานี่ยังยืนยันจะเขียนต่อให้จบเลย)

ถ้าพูดถึงสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ทุกคนก็คงจะพอรู้ดีว่าสำนวนเนื้อหาจะเป็นแนวไหนซึ่งสำนวนของนักเขียนแต่ละท่านก็เป็นเอกลักษณ์ต่างกันไป สำหรับเรื่องนี้เนื้อหาไม่เน้นพวกความรักของหนุ่มสาวหรืออาจจะไม่มีเลยด้วยซ้ำแล้วแต่คนจะอ่านว่าเข้าใจความคิดของคู่พระ-นางแบบไหน สำหรับเราเรื่องนี้ถือว่าสนุกและประทับใจมาก ถึงจะอ่านจบไปนานแล้วแต่ก็ยังสามารถหยิบมาอ่านได้ใหม่โดยไม่เบื่อเลย ทุกตัวษรต่างมีแง่คิดดีๆ ชวนให้คบคิดและวิเคราะห์ตาม หลักปรัชญาในเรื่องก็อธิบายได้สมเหตุสมผล เข้าใจง่าย ความสัมพันธ์ของตัวละครก็เน้นหนักไปทางด้านการถกเถียง ชิงไหวพริบ ประลองความรู้ของคู่พระ-นางโดยมีเจ้าชายน้อยเป็นสื่อกลาง ก่อนจะจะมีสถานการณ์หลายอย่างเข้ามาจนต้องหันมาช่วยกันสร้างรากฐานมั่นคงให้กับเจ้าชายองค์น้อย โดยที่หลายๆ อย่างพระเอกของเราก็เตรียมไว้ล่วงหน้าราวนกรู้ เห็นแล้วก็หมั่นไส้ ทำท่าสงบเสงี่ยมเจียมตัวหลอกให้คนอื่นตายใจ(ยกเว้นนางเอกที่รู้ทันกันอยู่แล้ว) แต่ใครจะรู้ว่าที่แท้ นี่นะคือหมาป่าห่มหนังแกะชัดๆ เจ้าชายน้อยของเราก็น่ารักมากเหมือนเจ้าตัวจำไม แต่คำถามแต่ละข้อราวกับนักปราชญ์น้อยมาเอง เหมือนวันๆ จะเอาแต่เล่นแต่กลับไม่ใช่ การกระทำทุกอย่างแฝงไปด้วยความหมาย แม้จะเจอเรื่องสาหัสกลับยืดอกรับมืออย่างเข้มแข็งสมกับหน่อเนื้อกษัตริย์ ถือว่าเป็นเด็กที่น่าสงสารหนึ่งเลยทีเดียว ส่วนตอนท้ายก็ปล่อยให้เป็นไปตามจินตนาการของเราว่าอยากให้คู่พระ-นางได้ลงเอยกันหรือเปล่า เพราะความเป็นไปได้ก็มีสูงมากทีเดียวอยู่ที่ว่าพระเอกเราจะกล้าเอื้อมเด็ดดอกฟ้าหรือเปล่า(ขนาดโดนจับหัวจะพาดตะแลงแกรงเพราะเขียนหนังสือการเป็นกบฏ ตานี่ยังยืนยันจะเขียนต่อให้จบเลย)

ผลงานจากปลายปากกา สุชาคริยา ที่สรรสร้างเรื่องราวที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอรักหวานละมุน ชวนให้ผู้อ่านตกอยู่ในห้วงฝันจินตนาการและหลงใหลไปกับความเจ้าบทเจ้ากลอนของผู้เขียนที่ดึงความรู้สึกให้คล้อยตามอารมณ์ในเนื้อหาของเรื่อง ถือเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของสุชาคริยาก็ว่าได้ ทั้งโรแมนติกทั้งซึ้งกินใจ ภาษาก็สละสลวยเป็นเอกลักษณ์ เนื้อเรื่องสื่อให้เห็นถึงหัวใจรักมั่นที่ไม่ว่าจะผ่านกี่ภพ กี่ชาติ ก็ยังเฝ้ารอคอย ตามหาเพื่อให้มาเคียงข้างเช่นเดิม อ่านไปก็ซึ้งน้ำตาไหล ประทับใจและสงสารในตัวพระเอกเพราะไม่ว่ากี่ชาติ เขาเป็นฝ่ายที่ต้องทนอยู่เดียวดายเพราะมักมีอุปสรรคพลัดพรากไม่ให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน หรือไม่ก็เป็นความตายที่มักพรากนางเอกไปก่อนเสมอ พ่อคุณทูนหัวช่างดีงาม คารมคมคายเล่นเอาแทบอ่อนระทวย(จินตนาการว่าเราเป็นนางเอกแทน)แต่หื่นไปหน่อยเข้าหอตั้งเจ็ดวันเจ็ดคืนกว่าจะยอมปล่อยนางเอกออกมา(อะไรจะหลงขนาดนั้น) เป็นผู้ชายที่มีหัวใจมั่นคงดั่งหินผา สายตาไม่เหลือบแลใครอื่น ซึ่งผู้ชายที่ดีแบบนี้คงมีแค่ในนิยาย เรียกได้ว่าไม่มีที่ติ ทั้งยังสอดแทรกขนบธรรมเนียมไทยในสมัยโบราณให้ถือเป็นเกร็ดความรู้เล็กน้อยชวนให้นึกถึงสาวชาววังสมัยก่อนที่มีทั้งความอ่อนหวาน นุ่มนวล อ่อนช้อย งดงามทั้งกายและใจ ถ้าเปรียบนิยายเรื่องนี้ก็คงไม่ต่างกันนัก ที่สำคัญไม่ต้องมานั่งปวดหัว จิตตกหรือหมั่นไส้จนอยากจะถีบเวลาที่มีตัวร้ายโผล่มาแย่งซีน อุปสรรคจากชาติก่อนๆ ก็หนักหนาอยู่แล้วถ้ามีตัวร้ายเรื่องนี้คงได้กลายเป็นดราม่า

ผลงานจากปลายปากกา สุชาคริยา ที่สรรสร้างเรื่องราวที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอรักหวานละมุน ชวนให้ผู้อ่านตกอยู่ในห้วงฝันจินตนาการและหลงใหลไปกับความเจ้าบทเจ้ากลอนของผู้เขียนที่ดึงความรู้สึกให้คล้อยตามอารมณ์ในเนื้อหาของเรื่อง ถือเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของสุชาคริยาก็ว่าได้ ทั้งโรแมนติกทั้งซึ้งกินใจ ภาษาก็สละสลวยเป็นเอกลักษณ์ เนื้อเรื่องสื่อให้เห็นถึงหัวใจรักมั่นที่ไม่ว่าจะผ่านกี่ภพ กี่ชาติ ก็ยังเฝ้ารอคอย ตามหาเพื่อให้มาเคียงข้างเช่นเดิม อ่านไปก็ซึ้งน้ำตาไหล ประทับใจและสงสารในตัวพระเอกเพราะไม่ว่ากี่ชาติ เขาเป็นฝ่ายที่ต้องทนอยู่เดียวดายเพราะมักมีอุปสรรคพลัดพรากไม่ให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน หรือไม่ก็เป็นความตายที่มักพรากนางเอกไปก่อนเสมอ พ่อคุณทูนหัวช่างดีงาม คารมคมคายเล่นเอาแทบอ่อนระทวย(จินตนาการว่าเราเป็นนางเอกแทน)แต่หื่นไปหน่อยเข้าหอตั้งเจ็ดวันเจ็ดคืนกว่าจะยอมปล่อยนางเอกออกมา(อะไรจะหลงขนาดนั้น) เป็นผู้ชายที่มีหัวใจมั่นคงดั่งหินผา สายตาไม่เหลือบแลใครอื่น ซึ่งผู้ชายที่ดีแบบนี้คงมีแค่ในนิยาย เรียกได้ว่าไม่มีที่ติ ทั้งยังสอดแทรกขนบธรรมเนียมไทยในสมัยโบราณให้ถือเป็นเกร็ดความรู้เล็กน้อยชวนให้นึกถึงสาวชาววังสมัยก่อนที่มีทั้งความอ่อนหวาน นุ่มนวล อ่อนช้อย งดงามทั้งกายและใจ ถ้าเปรียบนิยายเรื่องนี้ก็คงไม่ต่างกันนัก ที่สำคัญไม่ต้องมานั่งปวดหัว จิตตกหรือหมั่นไส้จนอยากจะถีบเวลาที่มีตัวร้ายโผล่มาแย่งซีน อุปสรรคจากชาติก่อนๆ ก็หนักหนาอยู่แล้วถ้ามีตัวร้ายเรื่องนี้คงได้กลายเป็นดราม่า